همچنین تعداد زیادی خلبان وجود داشت. کارمندان، برنامهنویسهای حرفهای نرمافزار، مهندسان دانشجو، افرادی از انواع پیشزمینهها با هم رقابت میکردند. این چیزی است که Robocars را بسیار هیجانانگیز میکند: دیدن زوایای مختلف برای رسیدن به یک هدف: ایجاد یک ماشین کاملاً خودمختار.
این وسایل نقلیه، ماشینهایی بودند که از راه دور کنترل میشدند، با دوربینها و سنسورهای اضافهشده. چند ماه پیش، تیمها ماشینهای خود را از راه دور دور پیست کنترل کردند تا روند تمرین را آغاز کنند. سپس کار آنها توسعه بهترین الگوریتمها و بهرهگیری از هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی برای پردازش دادههای حسگرها و خودکار کردن خودروها به مرور زمان بود. تا زمانی که به اصطلاح، مدار را از روی قلب میشناختند و میتوانستند در سریعترین زمان ممکن بدون بریدن گوشهها یا واژگون کردن مخروطهایی که آن را مشخص میکنند، مذاکره کنند. اولیویه بوراسه ادامه میدهد: «مسابقهای مانند Robocars فرصتی برای مدعیان است که درباره هوش مصنوعی بیشتر بیاموزند، و تماشاگران و عموم مردم آن را بهتر درک کنند، یا حداقل آن را ابهامزدایی کنند» .
